Cold Spring (OPEN 4 POOLROEDEL)

              


Stil keek Ice over het kamp uit. De ijzige mist hing laag over het kamp, als een dik kleed dat er net lag, dat maar niet warm wou worden. De wolven in het kamp werden er depressief van, hoewel het lente was. De lente wou maar niet komen in het Poolroedel kamp. De winter zou nog erger worden, wolven zouden sterven en de overlevende wolven zouden verhongeren. Maar ze waren Poolroedelwolven, echte bikkels, die alles kunnen eten wat ze vinden. Al is het een soortgenoot. Ze waren gewend aan de ijzige kou, en aan de scherpe wind die door hun vachten kon jagen. De winter, de kille winter, zou alles behalve aangenaam zijn, maar ze zouden zich redden. Hij moest en zou Snow, zijn zus weghalen van de Vuurroedel. Al was het met zijn leven. Langzaam liep de Poolroedelleider naar zijn hol, waar de warmte hem al snel tegemoet kwam. Hij was al bijna in slaap verzonken, toen hij zacht gebrom hoorde van een andere wolf. "Wat is er?" blafte Ice.

Frost staarde voor zich uit maar kon de andere kant van het kamp niet zien door de dichte mist . overal hoorden je de geluiden van wolven , somiggen gingen dood en anderen waren ziek of te zwak om te jagen . de genen die sterk genoeg waren om te jagen deden dat dan ook extreem veel maar veel hielp het niet , zelfs vechters wolven probeerden wat bij elkaar te scharrelen . frost voelden honger knagen en besloot wat tegaan eten en liep naar de prooistapel , er lag nog heel weinig op alleen een mageren ree en een konijn met amper vlees , frost koos voor de ree, boog zich erover en nam een hap . `gatver dit zit vol maden `. frost stond woedend op om dit aan zijn leider te vertellen. `ice `schreeuden hij woest .`wat is er `klonk er van uit het hol

"Ice" De andere wolf was boos, heel boos. Hij kon niet horen WIE het was, maar wist wel dat de wolf boos was, heel boos. Hij voelde een boze trilling in de stem van de wolf. Hij dacht na en berekende wie de wolf was via kenmerken. Een mannetje, maar geen al te grote. Een volwassene, maar nog een groentje. Sterk, maar niet sterker dan Ice zelf. Zo berekende hij de vermogens van de vijand, of in dit geval, de wolf die hem uit zijn rust verstoorde. De grote, witte wolf stond lenig op. Hij was erg slank gebouwd, de vijand vergiste zich vaak en focuste zich op de poten, terwijl ze de bek met grote tanden in de gaten moeten houden. Toen Ice buitenkwam zag hij zijn zoon, Frost staan. "Wat is er nu weer?" verzuchtte hij. Frost was een sterke wolf, maar niet erg... slim. Ja, hij begreep de meeste dingen, maar echt gecompliceerde dingen waren niet uitgevonden voor Frost. Ice keek de wolf aan met een ijzige blik.
(171 woorden)